13 grudnia, kolejna rocznica stanu wojennego

Mija właśnie 29 lat od pamiętnego 13 grudnia.
Zapal świeczkę w oknie.

Pamiętam, aby wyjechać z Gliwic gdzie zastał mnie stan wojenny, trzeba było wziąć specjalną przepustkę na samochód z Prezydium Rady Miejskiej. Potem okazywać ją każdej kontroli.
Po drodze czołgi i transportery opancerzone SKOT, koksiaki na ulicach, patrole milicyjno - ZOMOwskie, w TV tylko przemówienia generała i muzyka poważna, afisze z przepisami stanu wojennego wszędzie na słupach i w sklepowych witrynach. Mróz, śniegu po kolana. Na sylwestra zaprosiliśmy do domu grupę przyjaciół, oraz przypadkowy patrol żołnierzy. Przyszli dobrze po północy, było ich 3, dali sobie na tyle czadu, że jeden z nich zostawił w u nas magazynek do karabinu w szafie, a drugi czapkę. Magazynek z nabojami odebrali następnego dnia, a czapkę znalazłem na wysokiej szafie w kilka miesięcy później gdy na drabinie malowałem sufit w przedpokoju...
To taki moment z tego czasu upodlenia i zniewolenia. I teraz się wszystko znowu przypomina.


Teraz, za przyczyną Komorowskiego (Szczynukowicza) znowu Jaruzelski bryluje na salonach.
Czerwona zaraza szykuje się do przejęcia władzy. Wszystko zostało ukartowane przy okrągłym stole, Raz wy będziecie rządzić a raz my. Kadencja na kadencję. Teraz wypadnie kolej na czerwonych.

Wydawało się, że kiedy stan wojenny odwołali,
kiedy przygotowywali się do tzw. okrągłego stołu,
to będzie nam już lepiej, że rzeczywiście zaświeci dla nas światełko w tunelu.

Jednak okazało się, że to było tylko przegrupowanie wojsk,
tak to pięknie zawoalowali, że ani się nie obejrzeliśmy,
a po dwudziestu latach od tego okrągłego stołu,
Polski już teoretycznie nie ma,
dokonał się kolejny jej rozbiór,

czekać tylko na ogłoszenie właściwego komunikatu.


Co wezmą Niemcy? To co na zachodzie.
Co Rosjanie? Całą ścianę wschodnią.
A środek? W środku urządzą się ci, którzy tu zjadą z Israela.
Tylko czekać...