Jest taki dzien...

Jest taki dzień,
w którym gasną wszystkie spory,
jest taki dzien,
gdy kazdemu jestes bliski,

kiedy zapalasz swieczki na choince,
nagle w gardle rosnie kula,
i rozlega się nieśmiałe
"Wśród nocnej ciszy..."

i dopiero teraz...
"głos się rozchodzi"

i łza zakręci się w oku,
i przełykając ją, śpiewamy dalej kolędę,

i wtedy,
gdy wstaną pasterze, czujesz przypływ mocy,
i głos się niesie i niesie...

Coś takiego jest w tej nocy,
tego wieczora,
że chcemy dotrzymać tradycji,
kultywować wspomnienia,
stoimy nad kuchnia by przyrządzać, doprawiać, smakować
te uszka, pierogi i barszcze,
golabki i karpie
smazone i w galarecie
a takze po żydowsku
i śledzie w różnej postaci,
i kapusta z grochem,
i groch z kapustą...

i wszystkie inne
kutie, makowki i moczki...

Bog jeden wie, co jeszcze,
co kazdy z nas pamieta z dzieciństwa, co wyniósł z domu rodzinnego.
A było tego zawsze dwanaście...
I kompot ze śliwek,
i drożdżowe z kruszonką...
tak pachnie mi do dzisiaj, że...

Ech...


Gdzie są twoje korzenie?
Co pamiętasz z dzieciństwa?
Co przetrwało do dzisiaj?

Jak myslisz, czy uda ci się dotrzymać tradycji
i przekazac kolejnym pokoleniom to,
co dla twych przodkow bylo wazne?

Czy raczej poddasz sie fali nowoczesnosci
i za pare lat na wigilię będziecie się umawiać z przyjaciółmi w MacDonaldzie czy KFC?

Hmmm, chcialbym to wiedziec...